Młody człowiek pełen wyobraźnia #2ZSeriiUrodzinowej

Odkąd tylko pamiętam, jako dziecko oprócz bycia księżniczką i jednocześnie Hanną Montan'ą bardzo chciałam zostać sławną pisarką.
W wieku siedmiu lat napisałam swoje pierwsze opowiadanie pod tytułem „Czarodzieje w dżungli”. Treść zawierała opisy przygód trzech czarodziei w dziczy… I w sumie to na tyle. Nie pamiętam dużo z treści ów dzieła. Pamiętam jednak, że miała nie więcej niż 10 stron. Strony to powycinane z białego papieru mniejsze kartki sklejone ze sobą taśmą. Całość zdobiona była w moje piękne ilustracje i różnego rodzaju błędy ortograficzne, interpunkcyjne i stylistyczne. Bardzo żałuję, że gdy podrosłam, wrzuciłam ją. Nie kończyło to jednak mojej pisarskiej przygody. W ciągu wielu lat pisałam w zeszytach i na luźnych kartkach różne opowiadania, książki, wiersze, którymi chwaliłam się wszystkim. Nie jestem i nie byłam nigdy skromna. Większość z tych dzieł po przeprowadzce… Do pokoju piętro niżej zaginęły, więc treść ich jest dla mnie mało znana. Po prostu nie pamiętam, o czym byłam. W czwartej klasie podstawówki pochwaliłam się swoimi dziełami z przemiłą Panią nauczycielską, do której uczęszczałam na lekcje wyrównawcze z ortografii. Nauczycielka, będąc pod wrażeniem moich opowiadań pomagała mi w uczestniczeniu w różnych konkursach, jak i w zwykłym pisaniu do szuflady. Dzięki niej wygrałam pisarski konkurs szkolny opowiadaniem pod tytułem „Świat, którego nie znamy”. (można sobie poczytać tutaj). Nie było to jakieś wielkie i przejmujące opowiadanie, ale wydaje mi się, że jak na 10 latke wyszło mi całkiem nieźle. To samo opowiadanie jakiś czas później zdobyło wyróżnienie na konkursie pisarskim we Wronkach. Był to dla mnie ogromny sukces, który bardzo zmotywował mnie do dalszego pisania. W czasie trwania gimnazjum nie wychylałam się z pisaniem i najczęściej było to pisanie do szuflady.
W roku 2015 moja kuzynka opowiedziała mi o aplikacji wattpad. Wydawało mi się to wtedy idealnym pomysłem dla mnie. Niemal od razu pobrałam apke i zaczęłam pisać właśnie tam. Gdy przyszło technikum zostawiłam wattpada i pisanie. Poświeciłam się jednej z moich innych pasji, ale o tym już niedługo. Jakiś czas temu wpadłam na genialny pomysł. Książka wydawała mi się niemal idealna i perfekcyjna. Jednak nie przyjęła się dobrze w internetach i z czasem sama straciłam chęci do kontynuowania jej. Za namową mojego chłopaka zalogowałam się na stare konto, którego nie używałem już prawie rok. Zastałam tam moje dwie książki z ładnymi sumami wyświetleń i gwiazdek. Postanowiłam wziąć się za to i przeredagować je trochę, poprawić błędy itp. Jestem już w końcowej fazie poprawek jednej z nich. Nie było to proste, ponieważ była już bardzo rozbudowana i niemal ukończona. Dziś pracuje nad tym wszystkim właśnie tam. Wiem, że wattpad nie koniecznie jest dobrą wylęgarnią młodych artystów, a to wszytko przez niektóre opowiadania błagające o pomstę do nieba. Treść większość z nich jest oklepana, niemerytoryczna, wulgarna i pełna błędów ortograficznych, interpunkcyjnych, literówek. Niegdyś też tłumaczyłam się dysortografią. Z czasem zrozumiałam jednak, że to nie jest żadna wymówka. Na pewno wśród swoich znajomych można znaleźć osobę, która zgodzi się przeczytać dany tekst i przy okazji sprawdzić niewidoczne dla nas błędy. Można też skorzystać z pomocy stron do korekty błędów takich jak ortograf.pl. Oczywiście na wattpadzie znajdują się też godne polecenia i wydania książki, często bardzo młodych autorów; I nie mówię tu tylko o swoich książkach. Trzeba tylko dobrze szukać.


Co mi więcej pozostało jak tylko zaprosić was na mojego wattpada (Nazywam się LaVREe) , zachęcić do spróbowania swoich sił w przelewaniu wyobraźni na papier. To bardzo dobry sposób na odstresowanie, rozluźnienie lub zwykły upływ emocji.

Dziękuję wam za przeczytanie tego postu.
Miłego dnia!